Ağır aksak giden bir trende, yollar aksın istedim hep gözümün önünden. Nereye gideceksem işte öyle insanı, toprağı, doğası ile tüm değişimine tanıklık ederek ilerlemek istiyorum. Yavaş, hiç acelem olmadan. Arada penceresinden tüm sıkıntılarımızı rüzgara bırakırız ve her uzak istasyonda daha da hafifleriz böylece.
Ama ya yapamıyorsak? İçinden tren geçen bir şarkıya sığınırız...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder